بی شمس

یک می سازمت                 از وازه های دور                    از واژه های سخت                                           چون پندار؛ زجر                                                            تا لطیف ترین حس خویش را بیان کنم                         من؛ درپندار خویش هم نمی دیدمت اگر                             درقلب خویش زجر نمی کشیدم مگر                                                                           تو عشق من نبوده ای ؟     دو می دویدم از چشم های تو                                 یک لحظه دیدن یک پروانه                                       آه از عشق تو                                                        یادم رفت                             گناه بود دیگر                                             می دویدم از چشم های تو                                                              یک لحظه دیدن یک پروانه